Je wilt graag dat je kind gelukkig is. Soms gebeuren er dingen waar je je kind voor had willen behoeden, of voelt je kind zich juist verdrietig of boos zónder dat je als ouder weet waar dit door komt. Dan kun je je erg machteloos voelen.

Soms weet een kind zelf eigenlijk niet goed waar hij mee zit, of kan hij het niet goed vertellen. Tijdens de therapie kunnen dan dingen naar boven komen waar het kind zich niet bewust van was of die het kind alleen durft/kan vertellen via een tekening of knuffelbeest.

Wanneer je je als ouder zorgen maakt, hoe vind je dan passende hulp? Moet de oplossing voor je kind komen uit het veranderen van het gedrag, of plaatsvinden door het verwerken van onverwerkte ervaringen? Misschien komen de moeilijkheden van je kind voort uit medische klachten. En wat nu als hij of zij gewoon anders dan de anderen is?

Bij Duwtje in de Rug worden interventies toegepast die verder gaan dan het behandelen van afzonderlijke symptomen of klachten. Het integratieve zit hem erin dat je kijkt naar wat maakt dat een kind doet zoals hij doet. Uit alle mogelijkheden komen een behandelplan en een therapie voort voor je kind. Zodat we direct aan de gang kunnen gaan, maar dat ik ook, indien nodig, heel gericht door kan verwijzen naar een specialist.

Tijdens de therapie komt je kind zelf tot ontdekkingen hoe hij het best met zijn probleem om kan gaan. Juist de ouders hier heel goed bij helpen. Ouders zijn dan ook een belangrijke hulpbron voor het kind. Tijdens de oudergesprekken om de sessies heen is er ruimte om te kijken op welke manier dit het best kan. Ook voor eventuele vragen over de opvoeding kun je bij Duwtje in de Rug terecht.

 

 

Hieronder een paar leuke reacties van kinderen die bij mij zijn geweest:

"Anoek heeft wel honderdduizend speelgoed! "

"Bij Anoek hoef ik tenminste niet te praten als ik dat niet wil."

"Hoi Anoek,

ik heb de top bereikt! Dankzij jou ben ik helemaal bovenin de Eiffeltoren geweest. De vakantie was geweldig en op school gaat het ook heel goed!"

Zijn ouders hadden zich zorgen omdat hij niet graag naar school ging. Zelf vond hij dat meer last had van zijn hoogtevrees. Door het versterken van zijn eigen basis en zelfvertrouwen, sloeg hij twee vliegen in één klap, want hij voelde zich stabieler, letterlijk en figuurlijk.

 

jongen (9):

Hij was 9 en speelde graag met de handpoppen en knuffelbeesten. Zijn ouders en de leerkracht op school vonden het een lieve jongen, maar wel impulsief. Hij kon dan opeens om je nek hangen. Van schrik werden de mensen dan vaak boos op hem. Ook klasgenoten wilden om deze reden niet altijd met hem spelen.

Toen zijn knuffel-ooievaar mijn teddybeer steeds schopte en pikte, vroeg ik hem om advies: "Wat moet mijn beer nu doen? Hij heeft de ooievaar gevraagd op te houden, maar de ooievaar gaat gewoon door." De ooievaar zei toen met zijn ooievaarstem: "Ach, je moet me gewoon een tijdje met rust laten, dan gaat het over een paar jaar vanzelf over!" Hij sloeg de spijker op zijn kop. Hij werd zo in de gaten gehouden, om het impulsieve gedrag maar voor te zijn, dat zijn gedrag juist werd versterkt!

 

meisje (5):

Op school was ze druk en stoeide vaak met de jongens uit haar groep. Ze vond het moeilijk om in de kring op haar beurt te wachten en de groepsregels in acht te nemen. Thuis luisterde ze ook vaak niet, of deed ze de dingen op haar eigen manier.

Toen ze bij mij een tekening ging maken, tekende ze een koning en een monster. Het monster wilde de koning in het water gooien, koken en opeten. Toen ik vroeg hoe de koning dat vond, zei ze: "niet leuk, maar het monster moet wel eten." Ik vroeg haar wat een fijne oplossing zou zijn voor allebei. Ze bedacht toen zelf dat het monster achter een hek zou kunnen, maar wel in een groot reservaat. De koning kon hem dan dennenappels voeren, die vond het monster ook erg lekker.

Via de tekening vertelde ze mij dat ze grenzen prettig vindt en zich best aan regels kan houden, maar behoefte heeft aan veel ruimte. Haar ouders herkenden dit, en wilden er op gaan letten haar meer zelf te laten doen en beslissen. Misschien zou dit betekenen dat ze een keertje zonder tandenpoetsen naar bed zou gaan, maar door het vertrouwen dat haar ouders in haar hadden, ging ze zich al snel verantwoordelijker gedragen!